Israel en Palestina zijn weer veel in het nieuws de laatste weken. Al jaren sleept het conflict tussen deze volken en nog steeds is er geen oplossing. Ik vind het schrijnend, maar ik weet niet goed wat ik er van moet denken en heb de neiging alle berichtgeving dan ook te negeren met als gedachte 'daar heb je ze weer, er komt geen oplossing dus wat moet ik ermee?'. Ik voel me (misschien wel plaatsvervangend) machteloos en heb daarom niet de behoefte me in de oorsprong/geschiedenis van het conflict te verdiepen en steek liever mijn kop in het zand. Toch voelt dat niet goed en ik denk dat dat komt doordat ik in 1999 stage heb gelopen op een kibbutz en aansluitend een rondreis heb gemaakt door Israel en daardoor meer over het land en zijn bewoners heb geleerd.
Op het
Nederlandse bookcrossingforum las ik onderstaande recensie/mening van
iiwi die me erg aanspreekt en die ik daarom hier kenbaar wil maken:
'Hoe genees je een fanaticus - Amos Oz
Het boekje bestaat uit 2 delen. Het 1e deel gaat over het conflict tussen Israel en de Palestijnen, deel 2 over fanatisme.
Volgens Oz is het conflict tussen Israel en de Palestijnen in essentie een conflict over land, over wiens huis het is. Hij staat een 2 staten oplossing voor. Die scheiding zal niet mooi zijn, maar is volgens hem de enige werkbare oplossing.
Helaas ben ik van een wat pessimisitscher aanleg. Ik denk dat zelfs dat geen oplossing is. Het is de makkelijkste mogelijkheid en dus ook de mogelijkheid waar we nu alleen nog maar over praten. geef de Joden Israel en de palestijnen de rest van het gebied, dat we dan maar even Palestina noemen. Scheid de vechtende groepen, zet er een grens tussen, dan stopt het bloedvergieten.
Ik ben bang dat het zo niet werkt. Israel en Palestina zijn met elkaar verweven. De Joden en de Palestijnen hebben elkaar nodig. Israel heeft de Palestijnen nodig voor een levensvatbare economie, als werkers in de tuinbouw, als afzegebied. De Palestijnen hebben Israel nodig. Zonder Israel geen werk, geen inkomen voor de meeste Palestijnen, hoge werkloosheid en armoede. Zowel de Israeli als de Palestijnen hebben de Jordaan nodig als watervoorziening. De Palestijnen kunnen niet zomaar de Jordaan afdammen, zonder in groot conflict te komen met hun buurland.
Bovendien is het stuk land dat de Palestijnen krijgen als hun land, even uitgaande van de vermoedelijke uitkomst, zo ruwweg de grenzen van 1967, gewoonweg te klein voor een levensvatbare staat. Het is ook nog eens versnipperd. De gazastrook is voor Palestijnen uit de Westelijk Jordaanoever alleen bereikbaar via Israel.
Ik ben bang dat een 2 statenoplossing niet zal werken, niet kan werken, en er niets anders op zit dan de Israeli en Palestijnen ervan te doordringen dat ze met elkaar zijn opgescheept en ze daar maar het beste van moeten maken. Amos Oz denkt dat als er 2 staten zijn, vrij snel een een soort pan Israelische Palestijnse economie zal ontstaan. Misschien is dat zo en komen beide volken op die manier tot de conclusie dat ze niet zonder elkaar kunnen en tot elkaar veroordeeld zijn. Ik hoop het.
Veel commentaren in de Nederlandse pers gaan over wie er gelijk heeft. Van Agt zegt dat de Israeli de Palestijnen tot verschoppelingen maken, dan komt er weer iemand van het CiDi die zegt dat je niet moet vergeten dat de Arabische volken Israel met de rug tegen de muur hebben gezet en... Gelukkig rekent Amos Oz in een zin met deze onzin af: er zijn geen goeden, alletwee hebben ze gelijk.
Het grote probleem van de regio, afgezien van het grondgebied, wordt ook uit de doeken gedaan. Israeli zijn inwoners van Israel. Palestijnen zijn... ja, niets. Arabieren. Palestijnen hebben geen land, hebben geen paspoort en kunnen derhalve nergens heen. Ze wonen in vluchtelingenkampen. Niet omdat Israel hun land bombardeert met raketten en ze dus moeten vluchten, maar omdat ze geen land hebben en dus in vluchtelingenkampen zijn gezet, waar ze soms al sinds 1948 wonen. Veel Palestijnen wonen dus al hun hele leven in een vluchtelingenkamp. Daar moet een oplossing voor komen. Oz zegt dat Israel deze vluchtelingen niet allemaal kan opnemen en naar hun oorspronkelijk gebied (dat nu immers Israel is) kan laten terugkeren. "Dan is Israel Israel niet meer." Dat is waar. Hij vindt derhalve dat deze vluchtelingen op het Palestijnse grondgebied een nieuw bestaan moeten opbouwen. De kosten daarvan moeten door Israel en Palestina gedeeld worden. Dat hij vindt dat Israel deels verantwoordelijk is voor deze vluchtelingen, naast de Palestijnen en de andere Arabische landen, die dat ook zijn, is verfrissend. Maar het probleem blijft dat al die vluchtelingen niet op het Palestijnse grondgebied passen. Zet teveel mensen in een klein gebied en je hebt een recipe for disaster.
Deel 2 gaat over fanatisme. Een fanaat volgens Oz: iemand die wars is van verandering en zijn manier van leven aan ieder ander wil opleggen, waarbij elke methode geoorloofd is. Hij vindt iedermens een schiereiland. We zitten voor de helft vast aan onze familie en vrienden en cultuur en traditie en land en natie en seks en taal en allerlei andere verbanden. En de andere kant wil met rust gelaten worden om over de oceaan uit te kijken. We zouden allemaal een schiereiland moeten kunnen zijn. Elk stelsel dat van iedereen een darwinistisch eiland maakt en de rest van de mensheid tot vijand of rivaal bestempeld, is een monstrum.
Helaas zijn we aardig op weg naar juist zo'n stelsel. Als wij, door onze wetten en regels om terroristische aanslagen te verijdelen en mensen op te pakken, zo'n stelsel creëren, dan hebben de terroristen gewonnen.
Ik eindig met een laatste quoot van Oz over schiereilanden:
"Dus in zekere zin komt elk gezin, elke familie, elke onderlinge band tussen mensen in wezen neer op een relatie tussen een aantal schiereilanden en we doen er goed aan dat te beseffen, voordat we proberen elkaar te veranderen en de ander om te draaien zodat deze onze kant opkijkt, terwijl hij of zij eigenlijk even over de oceaan uit wil kijken."'
Natuurlijk wordt met het planten van een paar bomen het 'klimaatprobleem' niet opgelost. Minder en schonere energie gebruiken en minder afval en CO2 produceren hebben een groter effect als iedereen dit zou doen, maar ondertussen vind ik dit wel een leuke actie van Natuurmonumenten om aandacht te vragen voor de afbreuk die de mensheid aan de wereld doet. Ik las voor het eerst over deze actie gisteren of eergisteren in Metro. Vanochtend las ik er ook over in het blad Natuurbehoud van Natuurmonumenten. Natuur kan er niet genoeg zijn wat mij betreft en zodoende kocht ik voor mijn lief en een aantal familieleden een boom bij Natuurmonumenten Natuurlijk wil ik zelf ook een boom en deze kwam dus direct op mijn verlanglijstje voor mijn verjaardag.
Vanmiddag zijn we meteen (met openbaar vervoer natuurlijk) afgereisd naar de Flevopolder om op de eerste dag van deze actie 'onze' bomen ook nog zelf te planten! Aldaar heeft mijn lief ook nog een struik (Gelderse Roos) voor mij gekocht (kon niet via internet). De batsen stonden klaar en samen hebben we in zeeklei gegraven om onze zes bomen en één struik te planten, vier handen maken licht werk :-) Er stonden al aardig wat boompjes in de aarde op het perceel, in totaal willen ze 60.000 bomen en 20.000 struiken neerzetten. Dat wordt een prachtig bos :-) Op de foto wijs ik het perceel aan waar 'onze bomen en struik' staan.
