We zijn een paar daagjes thuis tot de crematie woensdag. Papa vind het prima, dan kan hij rustig aan zijn speech werken en gaat hij 'm voordragen aan z'n katten ;-) We gaan Sully straks halen dan is ons huis weer compleet.
Gisteren moesten de rouwkaarten geregeld worden en de bloemist moest gebeld worden zodat hij de afgesproken bloemstukken kon maken en naar het crematorium brengen. We hebben nog zitten napraten met de arts die nog even langs kwam. Dat voelde heel goed, ik ben blij dat er mensen zoals hij zijn.
Ik zag vreselijk op tegen het winkelen voor geschikte kleding voor de crematie. Des te groter was de vreugde toen we in de derde winkel slaagden voor een complete set kleren.
Daarna hebben we met z'n allen de rouwkaarten in enveloppen gedaan en van postzegels voorzien. Ze pasten gelukkig allemaal in de 4 verzamelenveloppen, die helaas behoorlijk gammel waren door een hele tere geperforeerde rand (als je niet uitkeek scheurde die zo open). De mevrouw op het postagentschap hielp ons heel fijn (ze vergat bijna nog de postzegels voor de brieven naar de VS af te rekenen :-).
Vroeg in de avond gingen we gewapend met mama's bril, horloge en oorbellen naar de rouwkamer om mama te bezoeken. We schrokken wel even toen we eerst binnen kwamen maar met haar bril op zag ze er meer uit als zichzelf.
Daarna gingen mijn lief en ik naar huis. Toen we thuiskwamen zei hij tegen mij dat hij helemaal niet het gevoel had dat we zo'n afstand gereden hadden als met onze vorige auto. Ik was ook veel minder moe na het autorijden. Wat een heerlijkheid toch, ons nieuw blikkie :-) Na een heerlijk warm bad kroop ik mijn eigen bedje in na wederom een veelbewogen dag.