Gisteravond kwam er eindelijk een 'kopje' op de ontsteking. Ik helemaal in juichstemming natuurlijk, ontlasting van de druk in mijn vinger was zeer gewenst. Na testen met ontsmette naald lukte het een klein gaatje te maken, waar ook meteen wat vocht/pus uit kwam. Leegduwen was heel pijnlijk dus mijn lief gevraagd of hij met een lancetje wilde prikken want zelf kon ik dat niet (teveel pijn). Toen kwam er wat meer uit, maar wat deed dat zeer!!!! (15 op een schaal van 1 tot 10 zei ik tegen mijn lief). Ik was erg kwistig geweest met paracetamol en ibuprofen maar ik ging bijna tegen de muur omhoog van de pijn. Toch weer de huisartsenpost gebeld; ik moest blijven lopen/bewegen om de pijn wat minder te maken, zo kon ik de nacht niet door. Dat was om half 8. Ze hadden even geen arts beschikbaar voor overleg dus zou ik binnen een uur teruggebeld worden. In afwachting daarvan ben ik op de crosstrainer rustig gaan bewegen met wat tv als afleiding. Dat leidde wel wat af van de pijn, maar niet van het feit dat ik niet teruggebeld werd :-( Na een uur heb ik zelf nog maar eens gebeld en gelukkig werd ik na een kwartier toch gebeld. Na overleg besloten we dat het verstandig was om langs te komen. Afspraak om half 10; liefje uit de pyama en in de kleren. Iets te vroeg waren we aanwezig, ruim 40 minuten heb ik heen en weer gelopen in de ruime wachtkamer. De arts besloot al vrij snel dat ze op de SEH (Spoedeisende Eerste Hulp) moesten kijken hoe diep de onsteking zat. Daar vielen we met onze neus in de boter, want toen we na bijna een uur wachten gingen vragen hoe lang het ging duren kregen we te horen dat ze net met dienstwisseling en overdracht bezig waren :-\ Tja, dat moet natuurlijk ook gebeuren maar fijn dat wij dat ook ff weten. Ondertussen was ik moe gelopen dus was maar ff op het bed gaan liggen. Net toen mijn lief ff naar het toilet ging kwam de dokter binnen :-) Hij ging het opensnijden na verdoving, dat leek me wel wat! Terwijl de dokter z'n spullen ging pakken kwam mijn lief weer binnen. Kon hij mooi mijn hand vasthouden tijdens het verdoven, wat me overigens helemaal niet tegen viel. De verdoving werkte snel, heerlijk geen pijn meer! Na zorgvuldig insmeren met betadine en een enorm blauw 'laken' erop met gat voor mijn hand werd mijn vinger afgebonden zodat het minder zou bloeden. Toen sneed de dokter een mooi stuk van mijn vel weg en verder naar binnen. Diverse keren kwam er behoorlijk wat pus uit. We konden mooi meekijken, interessant! Verband er op en wachten op iemand die het verbind zodat we naar huis kunnen. Dat duurde ook even want de verpleegster werd steeds weggeroepen als ze de kamer in wilde lopen. Mijn lief kon vast naar de apotheek voor de pijnstillers.
Ik had een (bookcrossing)boek op bed liggen en ze vroeg wat ik er van vond. Aan de hand daarvan vroeg ik of ze van lezen hield. Jazeker! en ik vertelde haar over OBCZ-Kaketoe (ze wist wel waar Grand-café Kaketoe was). Of ze daar ook boeken achter kon laten want ze kon het niet over haar hart verkrijgen ze bij het oud papier te gooien. Natuurlijk! Ik ben erg benieuwd :-)
Om 1 uur waren we thuis, pijnstiller eten, een half zakje movicolon erbij om verstopping tegen te gaan, het verband nat maken en (met handdoek) naar bed. Wat een avond!
De volgende ochtend moest ik de poli chirurgie bellen om een afspraak te maken voor controle. Ik kon anderhalf uur later terecht. Ik ging met de auto want ik had alleen een paracetamol genomen (met die andere pijnstillers mag ik niet rijden). Het spreekuur liepen wat uit, maar een half uur later was ik gelukkig aan de beurt. De arts assistent waar ik kwam pakte een pincet en ging lekker in de wond wroeten. Dat vond ik niet leuk, AU !:-( Ik ben er maar even bij gaan liggen want ik werd niet lekker. De wond zag er gelukkig goed uit, donderdag 'mag' ik weer op controle. In de tussentijd moet ik 2 liever 3 keer per dag de wond schoonmaken door 'm onder stromend water uit te spoelen. Na even liggen en een slokje water van de verpleegkundige kon ik na het verbinden weer op weg. Via de apotheek met een recept voor schuimverband ben ik naar huis gereden. Thuis ging ik wat meer aan de pijstillers :-)
Voor het schoonmaken 'savonds ben ik eerst flink aan de pijnstillers gegaan ook, maar toch merk ik dat het me niet goed lukt zelf de wond schoon te maken. Beetje water laten stromen dan maar en weer verbinden.
In januari is mijn moeder overleden en een lieve schoolvriendin van haar, waar ik vroeger nog wel eens logeerde, bood aan een quilt te maken met kledingstukken van haar. Een paar maanden geleden gingen mijn lief en ik op bezoek bij haar en haar man. Om gezellig daar te zijn en bij te kletsen, maar ook om een aantal kledingstukken te brengen en een quiltpatroon uit te zoeken. Beide missies geslaagd, het was erg leuk weer eens uitgebreid bij te praten.
