Daihatsu Cuore

De Daihatsu Cuore heeft een tijdje niet op ons lijstje gestaan, omdat we twijfels hadden over de veiligheid van deze auto onder andere omdat íe omslaat bij de Elandtest. Toch is dit qua maandlasten een heel interessante auto, hij heeft een verschuifbare achterbank (meesterlijk!) en hoe vaak kom je eigenlijk een eland tegen? Rijden dus! Zaterdag vervoegden wij ons bij de Daihatsu dealer in Veenendaal alwaar wij deze Daihatsu voor twee uurtjes mochten meenemen. De boodschappentasjes gingen in de achterbak nadat we de achterbank wat naar voren hadden geschoven zodat ze ook daadwerkelijk erin pasten (met de achterbank in de achterste stand is de kofferbank heel erg klein). Meteen zagen we dat de hoedenplank nu niet meer de inhoud van de kofferbak afschermt, dat kan een nadeel zijn. Nadat de spiegels en stoel ingesteld zijn kunnen we op weg. Bij de eerste en tweede versnellingen raakt de versnellingspook de bestuurdersstoel, of me dat gaat storen weet ik nog niet. Verder rijdt het vlot. De De vering zou ik als 'waaibomenvering' specificeren; als je vlot de bocht door rijdt 'waaien' de passagiers met de bocht mee. De bestuurder heeft hier minder last van, omdat íe zich kan schrapzetten natuurlijk. Het zwaartepunt ligt lager dan van de Dacia, maar toch hoger dan de Colt en Pixo (je kijkt vrij makkelijk over andere auto's heen door de hoge zit). Het bochtenwerk moet significant langzamer dan de Colt en Pixo, omdat de voorkant van de auto nogal overleunt. Zoals bij andere driecilinder auto's moet je op de snelweg terugschakelen als je wilt inhalen. Als je dat eenmaal weet kan je goed met de auto uit de voeten.
Minpuntje: standaard radio kan niet met mp3 cd's overweg en kwaliteit van het geluid is 'slechts' voldoende. Geen cruise control af fabriek, dus moet met extra pookje geregeld worden (in de testauto kregen we 'm overigens niet aan de praat helaas).